(Αφορισμός)
Από την οδύνη του κόσμου στην παιδική σκέψη για τον σιωπηλό φαροφύλακα…
(Αφορισμός)
Από την οδύνη του κόσμου στην παιδική σκέψη για τον σιωπηλό φαροφύλακα…
«Στη Μεθώνη είδα κήπους με κάθε λογής δέντρα που μου θύμισαν την Ανδαλουσία. Τα σπίτια αρχοντικά. Όλος ο κόσμος μιλάει ελληνικά, αλλά την πόλη κυβερνούν οι Βενετοί. Σε απόσταση έξι μιλίων βρίσκεται η Κορώνη. Μεγάλη πολιτεία με πανίσχυρο κάστρο, υπό την εξουσία της Σινιορίας των Βενετών».
PEDRO TAFUR, 1439
(Αφορισμός)
Η πράξη είναι το «μετά».
(Αφορισμός)
Οι απουσίες, πάντοτε, πληρώνονται ακριβά… (Αντίθετα, με τις παρουσίες).
(Αφορισμός)
Όταν προσεύχεσαι γιατί δεν καθρεφτίζεσαι;…
(Αφορισμός)
Όποιος επιθυμεί, στο σκοτάδι, θα παραμείνει άγγελος…
…Ήθελε το δράμα των λέξεων ν’ αποτελέσει πεδίο προσώπων: ο έρωτας και το μίσος να διαπερνούν το περίγραμμά τους, η πλησμονή και η απαντοχή να επιχρωματίζουν τις καμπυλωτές απολήξεις τους. Όταν όλα θα έχουν συντελεστεί, όταν εκείνος θα έχει εμπεδώσει το θέατρο της ζωής του στην αυλαία, δεν θα χρειάζεται το σώμα, δεν θ’ απαξιώνεται η σιωπή σαν τώρα, κανένας αυτοματισμός ή όποια επιστροφή στα ίδια δεν θα τραυματίζει τη φλόγα της θέλησής του…
[Απόσπασμα από τον «Φωτοφράχτη», 2017]
(Αφορισμός)
Η αλήθεια υπογράφεται οριζοντίως και καθέτως…
(Αφορισμός)
Ασημίζοντας στον άνεμο ή Τίποτε δεν τελειώνει με τη φωτιά
(Αφορισμός)
Το Πραγματικό είναι άθικτο, στη θέση του. Εγώ αλλάζω.